Gruźlica prosówkowa płuc jest jedną z najcięższych ostrych krwiopochodnych postaci gruźlicy. Najczęściej zapadają na nią dzieci w krótkim czasie po pierwotnym zakażeniu gruźlicą, przeważnie w 3 do 6 miesięcy. Im dłuższy okres upływa od momentu zakażenia gruźlicą, tym mniejsza jest groźba powstawania wysiewów krwiopochodnych. Źródłem wysiewu może być ognisko pierwotne w płucach, węzły chłonne lub ognisko umiejscowione w innym narządzie ustroju.
W obrazie klinicznym na plan pierwszy wysuwa się wysoka ciepłota ciała, do 40° i nawet powyżej, o torze ciągłym lub zmiennym, utrzymująca się w przypadkach nie rozpoznanych i nie leczonych tygodniami. Wysokiej ciepłocie u dzieci starszych towarzyszą często dreszcze, z reguły występuje znaczne przyspieszenie tętna i oddechu. W miarę trwania choroby zaznacza się systematyczny ubytek wagi, sinica i duszność znacznego stopnia. W pierwszym okresie choroby obraz kliniczny może naśladować posocznicę innego pochodzenia, dur brzuszny, grypę.
